Menu
Jezero se nalazi na jugozapadnim padinama planine Mali Jastrebac, na oko dva i po kilometra severozapadno od sela Krajkovac, u opštini Merošina. U jezero se ulivaju Krajkovačka reka i Krivajski potok. Površina jezera je oko jedan kilometar kvadratni. Dugo je oko 1.600, a široko oko 600 metara.
Krajkovačko jezero je veštačka akumulacija nastala 1986. godine izgradnjom brane na Krajkovačkoj reci, levoj pritoci Južne Morave.
Jezero je neobičnog oblika, nalazi se u ataru sela Krajkovac, po kome i nosi naziv Krajkovačko. Nešto manje od 30 kilometara ga deli od grada Niša, na jugu Srbije. Smešteno je na padinama Malog Jastrepca, koji sa Velikim Jastrepcem čini jedan od turistički vrlo značajnijih potencijala u našoj zemlji – planinu Jastrebac.
Na obali hladovinu pravi hrastova šuma, vazduh je čist kao i sama voda. Osim izletnika, kojih u danima vikenda bude nekoliko stotina, preko celog leta ima i kampera.
Zaštićeno područje čini šumski kompleks bukove i hrastove šume, visinskog dijapazona 500-920m nadmorske visine.
Na ovom prostoru dominira mezijska bukva (Fagus moesiaca), a zatim hrast kitnjak (Quercus petraea) i hrast cer (Quercus cerris).
Ukupna površina zaštićenog područja iznosi oko 361 ha, od čega je u državnoj svojini oko 345 ha, a u privatnoj oko 16 ha.
Najbliža naselja su sela Gornja Devča, Padina i Krajkovac.
Zaštićeni prostor je smešten između korita Krajkovačke reke i Jasičkog potoka sa istočne strane i grebenskog dela Malog Jastrepca sa zapadne strane, sa vrhovima Ljutički krst (904 m), Crveni breg (881 m) i Golemi laz (770 m), a pored očuvanih prirodnih vrednosti, odlikuje se i značajnim kulturno–istorijskim i estetskim karakteristikama.
Posebnu ambijentalnu vrednost ovom prostoru daje manja veštačka akumulacija nizvodno od zaštićenog prirodnog dobra – Krajkovačko jezero, koju Jasički potok i Krajkovačka reka pune kvalitetnom izvorskom vodom.
Planina Jastrebac, koju čine dva planinska masiva, Veliki i Mali Jastrebac, pripada rodopskim planinama i nalazi se severno od reke Toplice.
Jastrebac ima uporednički pravac dužine 45 km i važi za jedno od najšumovitijih područja naše zemlje i kao takvo se nalazi u procesu evaluacije prirodnih vrednosti radi uspostavljanja zaštite na širem prostoru.
Crkva se nalazi u centru Krajkovca, podignuta je tridesetih godina prošlog veka na inicijativu viđenijih domaćina tog vremena.
Najveći doprinos izgradnji crkve dali su Božidar Milojević, Sotir Jevtić, Đorđe Antić i Đorđe Stanojević iz Padine. Kako su u to vreme Krajkovac, Padina i Kovanluk bili jedno selo, crkva i danas pripada svim selima.
Uz pomoć lokalne samouprave Merošine i meštana sela, crkva je pre nekoliko godina renovirana, urađeni su krov i fasada, a dvorište ograđeno.
Podaci o izgradnji same crkve veoma su oskudni.
Veliki broj ratova, više puta paljena arhiva azbresničke crkve, otuđenje naroda od vere u posleratnom periodu, događaji su koji su izbrisali podatke.
Ikonostas crkve urađen je odmah po podizanju same zgrade, a na ikonostasu su karakteristične ikone nepoznatog autora ruske škole ikonopisa.
Zidovi crkve nisu oslikani, a crkveni svod izrađen je od lima.
Pored crkve je podignut kameni zvonik na kome stoji zvono nepoznatog porekla. Na južnoj strani zvonika stajale su četiri mermerne ploče na kojima su bila imena poginulih Krajkovčana u Prvom svetskom ratu. Ploče su skinute posle Drugog svetskog rata.
Posle izgradnje crkve, podignuta je i crkvena kuća, najpre korišćena za krštenje dece u zimskom periodu, a posle je imala različite namene. Temelj kuće bio je od kamena, a zidovi su bili zemljani. Imala je tri prostorije.
Pre rata crkvena kuća je korišćena i kao školska zgrada, a posle rata bila je čak i opštinska kancelarija. Osamdesetih godina prošlog veka, u kući su se okupljali mladi ljudi Krajkovca. Devedesetih godina prošlog veka crkvena kuća je srušena.
Proćitaj nešto više na sledeću temu…